ΓΑΜΟΣ: Ο Ι ΣΥΖΥΓΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ “ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ”

Τό πρότυπο των συζυγικων σχέσεων μέσα στήν Καινή Διαθήκη ειναι η συσχέτηση πού κάνει ο Απόστολος μέ πρόσωπο του Ιησου Χριστου καί της Εκκλησίας στήν πρός Εφεσίους επιστολή του: ¨ο ανήρ εστι κεφαλή της γυναικός, ως καί ο Χριστός κεφαλή της εκκλησίας, καί αυτός εστι σωτήρ του σώματος, αλλ ωσπερ η εκκλησία υποτάσσεται τω Χριστω, ουτω καί αι γυναικες τοις ιδίοις ανδράσιν εν παντί. Οι δέ ανδρες αγαπατε τάς γυναικας εαυτων, καθώς καί ο Χριστός ηγάπησε τήν εκκλησίαν καί εαυτόν παρέδωκεν υπέρ αυτης, ινα αυτήν αγιάση καθαρίσας τω λουτρω του υδατος εν ρήμασι, ινα παραστήση αυτήν εαυτω ενδοξον τήν εκκλησίαν, μή εχουσα σπίλον η ρυτίδα η τι των τοιούτων, αλλ΄ινα η αγία καί αμωμος. Ουτως οφείλωσιν οι ανδρες αγαπαν τάς εαυτων γυναικας ως τά εαυτων σώματα. Ο αγαπων τήν εαυτου γυναικα εαυτόν αγαπα· ουδείς γάρ ποτε τήν εαυτου σάρκα εμίσησε, αλλ΄ εκτρέφει καί θάλπει αυτήν, καθώς καί ο Κύριος τήν εκκλησίαν·“ (5, 22-29). Αυτή η σχέση ανδρός καί γυναικός ως σχέση κεφαλης καί σώματος φανερώνεται στό πρότυπο Χριστου - Εκκλησίας. Υπάρχει η σχέση αρχης καί υπακοης πού συνδέεται αρρηκτα μέ τήν αρετή της αμοιβαίας αγάπης. Τό νά αρχει ο ανήρ δέν δηλώνει εξουσία καί αρχηγική νοοτροπία απέναντι στήν σύζυγό του αλλά εκπληρώνει τήν θυσιαστική αγάπη πρός αυτήν μέ τρόπο μοναδικό, οπως ο Ιησους Χριστός στήν Εκκλησία. Αυτή η αγάπη του Ιησου ηταν ικανή νά θυσιάσει εξ ολοκλήρου τόν εαυτό Του πάνω στόν Σταυρό. Εκφρασε τήν τελείαν αγάπη του καί εδειξε οτι εκεινος πού αγαπα, ξέρει νά κατευθύνει τόν αλλο στό αριστο καί αρεστό στό Θεό. Η εξουσία του Ιησου ηταν νά κατευθύνει τόν ανθρωπο στήν σωτηρία του διά μέσου της Αγίας εκκλησίας. Η εξουσία αυτή εχει μεγάλες ευθύνες γιά νά οδηγήσει τήν εκκλησία του στήν ενότητα μαζί του καί τό σπουδαιότερο στήν γαλήνη του Θεου. Τό εργο του συζύγου ειναι ανάλογο, νά βοηθήσει μέ τό τρόπο του τήν σύζυγό του στή γαλήνη καί στήν ασφάλεια πού θά παρέχει ο ιδιος μέ τόν δυνατό χαρακτηρα του. Η εξουσία του ειναι η αμέριστη φροντίδα του καί η θυσιαστική αγάπη του νά οδηγήσει αυτήν στήν τελειότητα της αρετης. Γίνεται δάσκαλος καί οδηγός στήν ζωή της. Η δική του δίκαια καί καθαρή ζωή του γίνεται πρότυπο γι΄αυτήν καί τήν βοηθα σέ οποια πτώση εχει πέσει ηθικά, ψυχολογικά καί κοινωνικά. Δέν τήν εγκαταλείπει αλλά γίνεται ο ιδιος “ΧΡΙΣΤΟΣ” γιά νά σώσει τήν “ΕΚΚΛΗΣΙΑ¨ Του από κάθε τι κακό. Η αρχή του ειναι η αληθινή θυσία μέχρι εξαντλήσεως κάθε ανθρωπίνου ορίου μέ τήν βοήθεια του ελεήημονος Θεου.

Δέ γνωρίζει νά υποχωρει σέ θέματα πού προσβάλλουν τήν σύζυγο του αλλά γίνεται τοιχος γιά νά τήν προστατεύσει από κάθε τι ασχημο πού θά της δημιουργήσουν κακά συναισθήματα η πάθη. Τό εργο του ειναι καθημερινό, νά αγωνίζεται γιά τήν σωτηρία της ψυχης της μέ κάθε τρόπο. Οπως ο Ιησους Χριστός ειναι απόλυτα υπάκουος στό θειο θέλημα του ουρανίου Πατρός Του καί τηρει τίς εντολές Του γιά νά φανερώνει τήν αγάπη στό κόσμο διά του Θειου Προσώπου του εκφραζομένη μέσα από τήν προσωπική σταυρωμένη ζωή του καί ο κάθε σύζυγος νά ενεργει ανάλογα. Γίνεται αυθεντικός χριστιανός σύζυγος, οταν υπακούει στίς εντολές του Ιησου Χριστου πού φανερωνόνται στήν προσωπική ζωή του μέ αγώνες καί θυσίες, τότε η υποταγή της συζύγου ειναι ελαφριά καί χωρίς νά νιώθει τήν ανωτερότητά του καί τήν πίεσή του. Αυτή η υποταγή της γυναίκας στόν ανδρα της διαπερνα μέσα από τήν αγάπη της πρός αυτόν. Η χριστιανική αγάπη μεταξύ των δέν δείχνει ουτε υποταγή ουτε εξουσία αλλά αληθινή υπακοή στίς εντολές του Θεου. Στόχος τους ειναι νά ευχαριστει ο ενας τόν αλλον μέ πνευμα αγάπης καί σεβασμου. Εκεινος πού αγαπα πραγματικά δέν πληγώνει μέ κανένα τρόπο οσο κακός καί νά ειναι ο αλλος αλλά δείχνει τίς αρετές του γιά νά τόν σωφρονίσει. Οταν καί οι δύο κοιτουν τό Θεό της αγάπης μέσα από τήν καρδιά τους, τότε θά εχουν κοινούς σκοπούς στήν ζωή τους καί θά ζουν χριστιανικά εν μέσω της ευλογίας του Θεου. Υποταγή της γυναικας δέν σημαίνει αλαζονεία του ανδρα καί υποδούλωσή της στίς εγωϊστικές επιθυμίες του. Τότε καταστρέφεται η μεταξύ τους αγάπη καί κυριαρχει η εγωπάθεια του καθενός χωρίς νά υπάρχει ειρήνη μεταξύ τους. Τότε πλέον αμαρτάνουν καί οι δύο ενώπιον του Θεου διότι δέν τηρουν τίς εντολές του Θεου αλλά τίς δικές τους κακές επιθυμίες. Η αμαρτία φέρνει διχόνοιες, συγκρούσεις καί πολλούς διαξιφισμούς πού οδηγουν στό θυμό καί τήν κακή ροπή των σχέσεών τους. Η αληθινή πίστη στό Θεό φέρνει τήν ελευθερία της αγάπης καί οχι τήν δουλεία στόν αλλον. Οταν λειτουργουν καί οι δύο, τό πως νά υπακοουν στό Θεό διαλύεται κάθε σύγκρουση μεταξύ τους, διότι αφήνουν τά πάντα στήν εμπιστοσύνη σ΄Αυτόν. Νά αγωνίζονται νά βλέπει ο ενας τόν αλλον σάν εικόνα του Θεου καί νά τιμα τό πρόσωπο του μέ κάθε σεβασμό καί θυσία πρός σωτηρία της ψυχης. Οταν σκέπτεται οτι ο αλλος ειναι μέσον σωτηρίας καί καθάρσεως του εαυτου του από τίς αμαρτίες αγωνίζεται περισσότερο νά διατηρήσει καλές σωστικές σχέσεις μαζί του.

Σύμβουλος