Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ
Η χριστιανική ενωση δύο ανθρώπων ειναι η υπέρβαση της ατομικότητός των καί αρνηση του διχασμου των απόψεών των. Ο γάμος εχει στόχο νά ενώνει τίς δύο ψυχές σέ μιά κοινωνία αγάπης μεταξύ των διά μέσου του Θεου. Ο στόχος των ειναι η ενωση μέ τό Θεό καί η απόκτηση της βασιλείας των ουρανων. Νά αγαπουν εξ ισου καί οι δύο τόν Κύριον καί νά εργάζονται γιά τήν τήρηση του Αγίου θελήματός Του, προτρέπει ο Αγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος: ¨Ταις αδελφαις μου προσλάλει, αγαπαν τόν Κύριον, καί τοις συμβίοις αρκεισθαι σαρκί καί πνεύματι. Ομοίως καί τοις αδελφοις μου παράγγελλε εν ονόματι Ιησου Χριστου, αγαπαν τάς συμβίους ως ο Κύριος τήν Εκκλησίαν”.
Οι πρωτόπλαστοι πρό της πτώσεως ειχαν αρμονικότατες σχέσεις διότι ζουσαν καθ΄ολοκληρίαν μέ τήν υπακοή στό θειο θέλημα αλλά λόγω της παρακοης, οδηγήθησαν στήν αλαζονεία των μέ αποτέλεσμα τήν καταστροφή των σχέσεών των μετά του Θεου. Κυριάρχησε η ανταγωνιστικότητα μεταξύ των μέ τήν επιβολή του θελήματος του καθενός, μέ αποτέλεσμα νά διχάζει ο ενας τόν αλλον μέ τά πάθη του καί ευκολα πλέον νά κατακρίνει τόν σύντροφό του γιά τίς αδυναμίες του. Η υποταγή πλέον του ενός στόν αλλον ειναι ευκολο εργο διότι εκμεταλλεύεται τίς αδυναμίες του καί τόν αναγκάζει ψυχολογικά καί ηθικά νά ακολουθήσει τό δικό του τρόπο σκέψεως η ενέργειάς του σέ πολλά θέματα της προσωπικης ζωης του.
Η τελειότητα του γάμου συνανταται στό λόγο του Αποστόλου Παύλου, στήν πρός Εφεσίους επιστολή (κεφ. 5), οπου η συμβίωσή των δείχνει τήν πρό της πτώσεως των πρωτοπλάστων σχέση των. Τά παντα ανάγονται στή σχέση Χριστου- Εκκλησίας καί υπάρχει μιά πνευματική αλληλοπεριχώρηση μέ στόχο τήν δημιουργία της κατ΄ οικον εκκλησίας. Λέγει ο ιερός Χρυσόστομος: ¨ Εστω εκκλησία η οικία εξ ανδρων καί γυναικων συνεστηκυια. Μή γάρ οτι σύ μόνος ει ο ανήρ, μηδέ οτι αυτη μόνη εστίν η γυνή, νομίσης κώλυμα ειναι. Οπου γάρ εισί δύο εις εμόν ονομα, φησί, συνηγμένοι, εκει ειμί εν μέσω αυτων.”
Μέσα στό χριστιανικό γάμο υπάρχει πλήρης ισοτιμία μεταξύ του ανδρός καί της γυναικός, διότι ο κάθε ανθρωπος ενώπιον του Θεου ειναι ισος, οπως οι πρωτόπλαστοι πρό της πτώσεώς των. Ενεκα της αμαρτίας εγινε διαχωρισμός καί οι ρόλοι των ειναι αντίθετοι καί ανταγωνιστικοί μέ τήν προβολή του φύλου των. Ο Απόστολος Παυλος τονίζει: ¨Ουκ ενι Ιουδαιος ουδέ Ελλην, ουκ ενι δουλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ενι αρσεν καί θηλυ, παντες γάρ υμεις εστέ εν Χριστω Ιησου” (Γαλ. 3, 28). Ο Θεός κρίνει τόν ανθρωπο σύμφωνα μέ τίς εντολές του καί δέν εξετάζει τό φυλο. Η καταστροφή των σχέσεων μεταξύ των αρχίζει οταν δείχνει ο ενας στόν αλλον τήν ανωτερότητά του η τήν κατωτερότητα μέ τήν αισθηση της δυνάμεως η της αδυναμίας του. Οταν καί οι δύο ειναι σύμφωνοι μέ τίς εντολές του Θεου καί μεριμνουν γιά τήν τήρηση αυτων, δέν λογαριάζουν τήν κοσμική νοοτροπία περί αντιθέσεως των φύλων. Αλλά αγωνίζονται μέ κάθε τρόπο νά αρέσουν στόν σύντροφό τους μέσα από τό θέλημα του Θεου. Οταν εχουν διασπασθει οι σχέσεις μέ τό Θεό, τότε τά συζυγικά προβλήματα αυξάνονται καί πολλαπλασιάζονται μέ γρήγορο ρυθμό.
