Η ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ

Σήμερα βρισκόμαστε σε μία εποχή όπου η τεχνολογία έχει φτάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα και οι συνθήκες ζωής έχουν υπεραπλουστευθεί. Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος έχει πάψει να ασχολείται με το πρόβλημα της καθημερινής επιβίωσής του αλλά έχει βάλει ως στόχο την αύξηση του κέρδους και των υλικών αγαθών. Ταυτόχρονα οι ρυθμοί ζωής ολοένα αυξάνονται με αποτέλεσμα να μη βρίσκει πλέον χρόνο για τον εαυτό του και τις πραγματικές του ανάγκες.

Οι νέοι μπαίνουν από πολύ νωρίς σ’ αυτή τη διαδικασία, αφού από το σχολείο ακόμα πρέπει να αρχίζουν να σχεδιάζουν το μέλλον τους. Πρώτα έρχεται το κυνήγι για μια θέση στα Πανεπιστήμια, που ξεκινάει από το Λύκειο, και έπειτα για μια θέση στον εργασιακό χώρο. Αυτό τους προκαλεί μεγάλο άγχος και ανασφάλεια, αφού ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και οι θέσεις είναι λίγες. Αν δεν μπουν στο Πανεπιστήμιο, το μέλλον δείχνει αβέβαιο αλλά και αν μπουν πρέπει συχνά να συνεχίσουν με μεταπτυχιακές σπουδές για να καταφέρουν να βρουν εργασία. Η ανεργία είναι μεγάλη και τα πρότυπα που κυριαρχούν θέλουν άντρες και γυναίκες επαγγελματικά και οικονομικά επιτυχημένους.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αφήνουν σε δεύτερη μοίρα την προσωπική τους ζωή. Οι γυναίκες δείχνουν επιφυλακτικές στο να κάνουν οικογένεια, γιατί δεν μπορούν να τη συνδυάσουν με την καριέρα, κάτι που βέβαια δεν τις απασχολούσε παλιότερα. Αυτό όμως απασχολεί γενικότερα τους νέους, όπως και το ότι η οικογένεια σήμερα περνάει κρίση. Έτσι μη έχοντας πολύ χρόνο για να σκεφτούν τι θέλουν ακριβώς από τη ζωή και τον εαυτό τους, μπαίνουν μηχανικά σ’ αυτή τη διαδικασία και καταλήγουν να αισθάνονται μια συνεχή ανασφάλεια και αβεβαιότητα για το μέλλον τους.

Σ’ αυτό συντελούν και οι γονείς που σπρώχνουν τους νέους στο συνεχές κυνήγι της επιτυχίας και της καταξίωσης, θέλοντας γι’ αυτούς ένα καλύτερο μέλλον. Έχουν όμως στο μυαλό περισσότερο τα υλικά αγαθά πού είχαν λείψει από τη δική τους νεανική ηλικία και δεν αντιλαμβάνονται την άσχημη πλευρά αυτής της κατάστασης.

Γενικά ολόκληρη η κοινωνία έτσι όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο σπρώχνει τους νέους να αναζητούν την ευτυχία σε επιφανειακά και ρηχά πράγματα, που αφήνουν κενή την ψυχή τους και τους γεμίζουν ανασφάλεια. Έχουν χάσει την επαφή τους με τη φύση, με το Θεό και με τους ανθρώπους. Λειτουργούν σαν μηχανές και δεν σκέφτονται πολύ αλλά ακολουθούν προδιαγεγραμμένη πορεία, πρότυπα και στόχους πού έχουν επιλέξει κάποιοι άλλοι γι’ αυτούς.

Θα πρέπει οι νέοι να αποστασιοποιηθούν λίγο απ’ αυτά τα πράγματα και να ψάξουν να βρουν τι τους γεμίζει πραγματικά στη ζωή τους. Θα πρέπει ακόμα να βελτιώσουν τους τρόπους διασκέδασης και ψυχαγωγίας που ισχύουν σήμερα και έχουν την τάση να απομακρύνουν τους ανθρώπους μεταξύ τους, παρά να τους φέρουν πιο κοντά. Θα πρέπει να βρίσκουν χρόνο για την πνευματική τους εξέλιξη και για την ψυχική τους ηρεμία. Πρέπει να μάθουν να είναι σωστοί φίλοι και σύντροφοι και στήριγμα ο ένας για τον άλλον καθώς και καλύτεροι άνθρωποι για τον ίδιο τους τον εαυτό. Έτσι θα πάψουν να βλέπουν ως μοναδικό νόημα της ζωής τον πλούτο και τις ανέσεις που φέρνουν προσωρινή και επιφανειακή ευτυχία και θα χτίσουν πιο σταθερές βάσεις, για να νιώθουν σιγουριά και ασφάλεια για το μέλλον.